یادداشت ها

روز ششم آوریل سال 1917 است. نیروهای آلمانی از موقعیتی که در شمال فرانسه داشته اند در حالت عقب نشینی هستند، اما این عقب نشینی به هیچ وجه به معنای تسلیم شدن نیست. آنها عقب نشینی کرده اند تا به تجهیزات و نیروهای بیشتر دسترسی پیدا کنند آن هم با این امید که متحدین را به سمت یک تله بکشانند. دو گردان بریتانیایی در آستانه قرارگیری در این دام هستند و با ارسال سربازان خود به عملیات، آنها را ناخواسته به سوی مرگ سوق میدهند. حال با وجود قطع بودن کانال های ارتباطی و عدم دسترسی به گردان در آستانه مرگ، ژنرال بریتانیایی دستور ارسال پیام اعلام خطر را به دو سرجوخه جون یعنی "بلیک" و "اسکافیلد" میدهد تا آنها را عازم این مأموریت غیرممکن کند. اولی به این خاطر انتخاب میشود که برادرش سرجوخه ای در بین همان افراد در تله گیر افتاده است و دلیل انتخاب فرد دوم بخت بدش است.

تمام فیلم به استثنای یک سکانس در لحظه اتفاق می افتد. مندس ما را از خلال سنگرهای خودی به سوی سرزمین های بی طرفی باز میکند که تل مردارها و مرداب ها را در دل خود جای میدهد. سرزمین های متروکه آلمان ها، باغ ها و شکوفه های گیلاس که بار شاعرانه این اثر را بیشتر میکنند.

فیلم در نیم ساعت ابتدایی خود بی سر و صداست و هنوز چیزی از نبرد و مبارزه جنگی دیده نمیشود. فیلمبرداری به شیوه پلان سکانس و سکوت صحنه ها، به ما اجازه میدهد بیشتر به دل شخصیت ها نزدیک شویم و ترس را همچون آنان تجربه کنیم. زشتی جنگ و افتخارات بی ارزشی که به بهای جان انسان ها تمام میشود. نوعی حس ناامیدی و پوچی در پس تمام این لحظات وجود دارد. گذر سریع از همه اتفاقات و انسان ها، گویی وعده دیدار در جهانی دیگر را میدهد و پایان بندی فیلم، بار دیگر معنای قهرمان بودن را زیر سوال میبرد.

If you get there, make sure there are witnesses. Some men just want the fight

 

نقشهای اصلی فیلم دو چهره جوان هستند که پیش از این کمتر بر پرده سینما ظاهر شدند. نوعی آشنایی زدایی از قهرمانان جنگی برای رسیدن به شخصیت هایی ملموس تر، همراه با حضور کمرنگ اما تأثیرگذار بزرگانی نظیر بندیکت کامبربچ و کالین فرث.

گرچه فیلم با سبک فیلمبرداری بلندپروازانه اش (به مدد راجر دیکنز افسانه ای) و موسیقی مناسب توماس نیومن، بیشتر از لحاظ جنبه های فنی خودنمایی میکند و شبیه به یک بازی کامپیوتری اول شخص است، حس خفقان و تعلیق اتفاقات بسیار موثر عمل میکند و در پایان فیلم را به عنوان یکی از آثار قابل قبول و برجسته در ژانر جنگی باقی میگذارد.