یادداشت ها

سپس دوربین از درون این چاله بیرون میاید و ما وارد زندگی هنری میشویم. درحالیکه از یک منطقه صنعتی و فضای کارخانه، به سمت آپارتمانش میرود و همیشه برای رفتن به منزلش، از آسانسور استفاده میکند. هنگام رسیدن به در و پیش از باز کردن آن، همسایه روبروییش که زنی مرموز است به او خبر میدهد که برای شام به خانه مِری و خانواده اش دعوت شده است. او به خانه مری میرود، در آنجا جوجه چروکیده ای به او تعارف میشود. جوجه در کمال تعجب حرکت میکند و هنگامی که هنری چنگالش را داخل آن فرو میکند، خون ریزی کرده و مایه لزجی از داخلش بیرون میریزد. کمی بعدتر میفهمیم که مری و هنری پیش از این باهم خوابیده اند و از این رابطه یک بچه به دنیا آمده است. بچه که موجودی کرم مانند است، موجب سکونت موقت هنری و مری در آپارتمان هنری میشود، اما صدای آزاردهنده گریه بچه، مری را دوباره به خانه اش فراری میدهد. هنری در نبود مری و درحالیکه به زن همسایه فکر میکند به رویا فرو میرود و وقتی بیدار میشود میبیند که بچه مریض است. او به خاطر مریضی بچه و گریه های مداومش نمیتواند خانه را ترک کند، پس با نگاه کردن به رادیاتور وارد خیالات خود میشود. از این جا به بعد ما وارد رویای هنری میشویم. در آنجا او زنی را با گونه های متورم میبیند که روی صحنه کوچکی درحال رقص و آواز است و موجودات کرم مانندی که از سقف به روی صحنه میریزند را زیر پا له میکند. در اتاق هنری نیز مری به تخت برگشته و از درد به خود میپیچد. در صحنه ای دیگر، زن همسایه از تاریکی وارد خانه میشود، هنری را اغوا میکند و در تخت با او همخواب میشود. تخت تبدیل به حمامی از شیر میشود و هنری و زن همسایه را به داخل خود فرو میبرد.

?Mrs. X: So Henry, what do you do

دوباره صدای زنی که روی صحنه است از پشت رادیاتور شنیده میشود، او با آواز هنری را فرا میخواند : "در بهشت همه چیز خوب است". هنری پا به صحنه او میگذارد، دستهایش را میگیرد و با نوری سفید از بین میرود. سپس یک کارگر وارد صحنه میشود و کرمهای له شده را از روی زمین جارو میکند. هنری خود را در دادگاه میبیند، درحالیکه سرش از جا در آمده و در آسمان درحال پرواز است. پس از سقوط سر، پسر بچه ای آن را میگیرد و به کارخانه تولید مداد با پاک کن میبرد. در صحنه بعدی هنری از خواب بیدار میشود، به دنبال زن همسایه میرود و وقتی که در خانه اش را باز میکند، او را با مرد غریبه ای میبیند. وقتی که در را میبندد، بچه اش با تمسخر به او میخندد، پس او بانداژ دور بچه را باز میکند و با شکافتن قلبش او را میکشد. سپس دوباره به صحنه زنی که گونه های متورم دارد برمیگردد، او را در آغوش میکشد و فیلم با تصویر سیاه رنگی به پایان  میرسد.

همانطور که میبینیم، لینچ دنیایی برآمده از رویا و نماد ساخته است. نمادهایی که به مانند سایر آثارش ما را با معانی گوناگونی مواجه میسازد و البته اینجا هم مشکلات درونی و شخصیتی فرد ، ریشه تمامی آنهاست. از همان ابتدای فیلم ، میتوان حس کرد که هنری از چیزی میترسد. گویی درحال فرار از چیزی است یا باید تقاص کاری را پس دهد. او خطایی کرده و برای رهایی از آن ، به دامن رویاها پناه میبرد. اگرچه در رویا همه چیز وارونه و مطابق با خواست او شکل میگیرد اما درپایان این حقیقت و تباهی است که بر همه چیز پیروز میشود. این همان خط داستانی آشنایی است که در آثار بعدی لینچ نظیر اتوبان گمشده و شاهکار جاده مالهالند نیز میبنیم.

در کله پاک کن، ما در سراسر فیلم با کرمهایی روبرو هستیم که شکلی اسپرم مانند دارند. همه چیز حول نابودی آنها توسط افراد مختلف شکل میگیرد، از له شدن شان زیر پای زن با گونه های برجسته (درعالم رویا) تا پرتاب شدنشان به دیوار توسط هنری و البته کشتن بچه ای که اندامی شبیه به کرم دارد. کرم ها موتیف اصلی فیلم و یادآور گناه هنری هستند. چنانکه او برای رهایی از آنها به رادیاتور خیره میشود، هرچند راه فراری ندارد.

علاوه براین، هنری بر سر میز شام نیز با مرغهایی مواجه میشود که به شکلی اروتیک با پاهایی رو به هوا و حفره ای در میانشان، حرکت میکنند و ما را به یاد عمل جنسی می اندازند، پس سعی میکند آنها را با چنگال از بین ببرد. این تصاویر و نمونه های دیگر از مانند پس زدن مادر مری توسط هنری و تلاش ناموفق برای معاشقه در تخت خواب، همگی نشان از ناپسند/سبک شمردن سکس میدهد. هنری بچه خود را از بین میبرد و برای رهایی از عذاب آن ، به عالم رویا میرود تا بخشیده شود. به دادگاه الهی میرود (صحنه تریبون)، گناهانش نیز توسط کارگر پاک میشود، اما در پایان باز هم این مرگ است که به آغوشش میاید. پس چاره ای جز خودکشی ندارد.